به گزارش مشرق، «دنیس راس» مشاور پیشین رئیس‌جمهور آمریکا در یادداشتی به این موضوع پرداخته که «چرا رهبران خارومیانه با پوتین حرف می‌زنند اما با اوباما نه».
او در پولیتیکو نوشت: «روسیه از منظر نظامی غلبه کمتری دارد اما برای اقدام کردن، میل بیشتری دارد و این موضوع روند تحولات منطقه را تغییر داده است. آمریکا امروزه در قیاس با روسیه، توانمندی و قابلیت نظامی بیشتری در خاورمیانه دارد. آمریکا 35 هزار نظامی و صدها ناو دارد اما روسیه حدودا دو هزار سرباز و شاید 50 ناو دارد . اما با این وجود، این روزها رهبران خاورمیانه برای دیدن ولادیمیر پوتین به مسکو هیات‌های گوناگون می‌فرستند ولی به واشنگتن نمی‌آیند».
وی در مطلب خود از سفر اخیر نتانیاهو به مسکو، قصد ملک سلمان برای سفر به مسکو و همچنین سفر عبدالفتاح السیسی و دیگر رهبران خاورمیانه به روسیه نوشته است.
راس ادامه می‌دهد: «تصورات و ادراک‌ها بیشتر از قدرت صرف اهمیت دارد. اینطور درک می‌شود که روس‌ها مایل به استفاده از زور به منظور اثرگذاری بر توازن قدرت در منطقه هستند و ما نیستیم».
مشاور پیشین رئیس‌جمهور آمریکا در امور خاورمیانه تصریح کرد: «اما خاورمیانه، بر مبتنی بر افکار پوتین درباره استفاده از اجبار و زور برای نیل به اهداف سیاسی است و به نظر می‌رسد این موضوعات، نرم و هنجار است و استثنا نیست. این موضوع برای دوستان و دشمنان ما هم صادق است».
وی ادامه داد: «مداخله نظامی روسیه در سوریه ورق را برگرداند و برخلاف نظر اوباما، روس‌ها را در موقعیت قویتری قرار داد بدون اینکه آنها هزینه معناداری را متحمل شوند. آنها نه تنها به خاطر مداخله در سوریه مجازات نشدند بلکه رئیس‌جمهور(باراک اوباما) هم دارد به ولادیمیر پوتین زنگ می‌زند و از او برای فشار آوردن بر اسد کمک می‌خواهد که این خودش نشان می‌دهد چه کسی نفوذ دارد».
راس نوشت: «سفر اخیر اوباما به عربستان سعودی، درک مبتنی از ضعف آمریکا و بی میلی آن برای اثرگذاری بر توازن قدرت منطقه را تغییر نداد. ترس کشورهای عربی خلیج(فارس) از تقویت توانمندی ایران، از ترس آنها از داعش بیشتر است».
مقام پیشین آمریکایی همچنین تصریح کرد: «من در سفرهایم به منطقه دارم می‌بینم که عرب‌ها و اسرائیلی‌ها به دنبال دولت بعدی آمریکا هستند».
او با انتقاد از مواضع منطقه‌ای دولت باراک اوباما افزود: «برای مثال، اگر سعودی‌ها به آمادگی ما برای مقابله کردن با تهدیدات ایران در منطقه، اطمینان بیشتری داشتند، آیا آنها جنگ با یمن را انتخاب می‌کردند؟ جنگی پرهزینه که پیروزی در آن بسیار سخت است و بهای وحشتناکی داشته است».
وی برای اینکه درک و تصور متحدان منطقه‌ای آمریکا از این کشور عوض شود، چند توصیه‌های زیر را ارائه کرده است:
«سیاست و خطی مشی اعلامی خود در قبال عواقب تقلب ایران از برجام را سخت کنیم که این سیاست شامل ادبیات صریح درباره توسل به زور و نه تحریم‌ها هم بشود».
برای مقابله با استفاده بیش از پیش ایران از شبه نظامیان شیعه جهت تضعیف رژیم‌های منطقه، با کشورهای شورای همکاری خلیج فارس و اسرائیل برنامه ریزی و طراحی احتیاطی انجام داد(آمادگی برای مذاکرات سه جانبه بی سر و صدا با طراحان نظامی عربی و اسرائیلی، این سیگنال را خواهد داد که ما درک مشترکی از تهدیدات، واقعیات استراتژیک جدید و همچنین ابرازهای جدیدی برای مقابله با تهدیدات ناشی از شیعه و سنی رادیکال داریم.
اگر حیدر العبادی نخست‌وزیر عراق به دلیل مخالفت ایرانی‌ها و شبه نظامیان همچنان نتوانستند قبایل سنی را مسلح کند، ما برای این کار آماده باشیم.
در سوریه باید این موضوع را به روشنی تصریح کرد که اگر روس‌ها به حمایت از اسد ادامه دهند و او را مجبور نکنند اصول وین(آتش بس، باز کردن کریدورهای انسانی،مذاکرات و دوره انتقالی) را بپذیرد، آنها برای ما چاره‌ای جز کار کردن با شرکایمان برای ایجاد مناطق امن و پرواز ممنوع باقی نمی‌گذارند».
